Weet u het nog? In mijn vorige bijdrage haalde ik het voorbeeld aan dat uw (denkbeeldige) kind u om een lening vroeg om schoolboeken te kopen. Ondanks het feit dat u weigerde werden de schoolboeken toch aangeschaft. Wat bleek ? U had vorig jaar op basis van zijn/haar kostenbegroting teveel geld geschonken. Dus de boeken konden met gemak nog van het overgebleven geld worden aangeschaft. Hoe reageer je dan als ouder ? Kun je de creativiteit dan waarderen of voel je je toch in het ootje genomen ?
Begroten is serieus werk
Het was zomaar een voorbeeld. Maar in de hedendaagse dialoog tussen college en gemeenteraad is dit soort “miscommunicatie” steeds terugkerend. Twee weken geleden wist het college tijdens de begrotingsbehandeling 2022 nog te melden dat het nieuwe dorpshuis De Wetering niet veel meer zou kosten dan € 7,9 miljoen. Dat was 6 jaar geleden nog maar 5 miljoen. Vorig jaar werd als tussenstand € 7,1 miljoen opgetekend. Een doorrekening van alle kosten, rekening houdend met de stijging van de grondstoffen, brengt dan nu € 9,1 miljoen aan het licht. Een simpel bouwkundig project, waarvan het Programma van Eisen al 2,5 jaar bekend is. Hoe kan het toch zo mis gaan ?
Een prangende vraag dringt zich op. Neem je als college de Raad wel serieus ? Of ziet de Raad dit als het zoveelste akkefietje. In dat laatste geval zullen er geen raadsvragen worden gesteld. De extra kosten betaalt u dan als burger. Gelet op de gang van zaken in dit dossier, schat ik dat de Raad niet moeilijk zal doen. Want een ding is zeker. Dat nieuwe dorpshuis gaat er komen. Persoonlijk vind ik dat het bestuurlijke gestuntel de gewekte verwachtingen zo snel mogelijk moet rechtvaardigen. Maar de monitoring van dit project heeft de aandacht van de nieuwe partij om de kwaliteit van projectmanagent te betrekken bij de algehele evaluatie van de bestuurlijke toekomst in 2024.
Meedoen ?
Wilt u of jij meedoen met onze nieuwe lokale volkspartij in wording? Stuur mij een s.v.p. een berichtje via mkrikken@toekomstigklm.nl. Dan maken we een afspraak.
Met vriendelijke groet, Marten Krikken
